Yine Seni severdim...

[Avcı]

Merhaba...
Canımı hala niye acıtıyorsun?Hani bitmişti, hani uzak duracaktın artık, neden?Bırak beni artık kendi dünyamda çırpınıyım.Yoruldum...
Seni sensizliğinde bana yaptıklarını düşünerek hatırlamaktan mahvoldum...
Canımı acıttın, mahvettin herşeyi...
Bitrdin;sana dair yarattığım hülyalarımı...
Mesajında da yazmışsın, anladım artık ki kabullenmişsin herşeyi."..... olmayacak" diyebilmişsin.Anlaman ne büyük bir şey...
Senden intikam almayı düşünmedim hiç.Ben, bana yaptıklarının uğrunda senin de canının acımasını hiç istemedim.Biliyorum çünkü; her defasında kendi canımdan can gideceğini.Canımdın benim, canımın içiydin.
Beni hep seveceğini biliyorum.Bende seni severdim çünkü.Hep; doyasıya, hiç bitmemesine...Ama olmayacağını,imkansızlıpın zirvelerinde bir aşkımız olduğunu bile bile ben yine seni severdim.Her şeye rağmen artık bana uzak
olacaksın, olmalısın.Bilmemelisin beni.İyi oldupunu bilmek yetecek bana.Her ne yapmış olsan da bana iyi olduğunu bilmeye ihtiyacım var.
Bir gün başkasının kollarında da görsem seni herşeyi yok sayarak, aramıza siyah bir perde çekerek görmezden geleceğim.Alışılmış bir duygu gibi hissedereceğim kendime; bu duyguyu.Her ne kadar alışmış olsamda belki zor gelecek yine de, mahvolacağım her şeye rağmen.Ama bana bunları yapmamış olsaydın ben bütün zorluklara katlanıp yine seni severdim.
Bir yabancı el dokunsa da sana yine severdim sseni.Hiç vazgeçmeden, nefes bile almadan, soluksuzca, mahvolmuşca ben yine seni severdim; her gün daha da çoğalarak bakardım sana sevgimi ortaya çıkaran şu iki gözümle...
Vazgeçeceğini, bir gün yok sayacağını bilsem de u kadar kanatmasaydın içimi ben hep seni severdim.Kalbinin sahibi kim olursa olsun, seni kiminle görürsem göriyim ben her gün başka şekilde parlayan gözlerimi sevgiyle besleyip seninle tanıştırırdım.
Son mesajında yazdığın gibi:
"Kimle olursam olıyım, kimi seversem seviyim bir yanım hep seni SEVECEK..."
Vazgeçmeyi kabullenmiş olmanı da yok sayarak bakardım gözlerine hep...Sonsuzluk gibi...



Niye?
Beni birazcık sevdiysen çık git hayatımdan, düşlerimden,bakışlarımdan.Artık baktığım her yerde senden bir parça görmekten bıktım usandım artık.
Gelme artık.Yüreğime daha çok dokunma.Kanatma yok saydığım kalbimi.
Tam hatırlamıyorum, unuttuğum dediğim vakitleri aralama artık, lütfen!Bunu kaldıracak gücüm yok, anlıyor musun? Yok...
Hep seni var etmiş oysa hayallerim.Bir kabusa çevirmene izin vermem, vermedim.Aşkımıza yapamazdım bunu.Onlara birazcık saygın varsa, uzak dur artık.
Birgün sonra öleceğimi bilsem de ben yine seni severdim.Ama artık git!...Tam hayatımı kurmuşken, düzenimi oturttuğumu düşünmüşken, bozma düşüncelerimi,bozama hayallerimi, bir kerecik yapma bunu...Lütfen!
Senin hataımdan çıktığını sandığım günden bu yana kaç defa girdin acaba bilin açtıma.Kaçında mutlu olabildim?
Ruhum kaldıramaz artık bu kadarını.Aşkımı yaşattırabileceğim sadece, kendimle.Yeteri kadar burası yetiyor bana, hatırlatmak için;seni.Sen de var olursan önümde, burda, dayanamam anlıyor musun? Dayanamam...
Bendeki bu mahvolmayasıya duygular biter bir gün belki kim bilir...Ama sana söz kimse, hiç kimse engelemeyecek aşkımızı.Sen bile...
Ben her Dogum günün seni hatıralarımdan çıkrarak canlandıracğım hep.Unutamsamda hiç, buna inandırmak ister gibi, unutmuş gibi davranarak canlanıracağım seni tüm hücrelerimde, Bende...

Bana bunları yapmamış olsaydın;ben bir ömür boyu yine seni bekler ve yine seni severdim...